En dan is het zover! Vijf mannen!

Woensdagavond 9 november. Yara haar temperatuur is een graad gedaald, een teken dat de bevalling niet lang meer kan duren. Ze is ook wat onrustig, hijgen, graven in de werpkist.
Amber heeft wel in de gaten dat er iets aan de hand is en ze weet zich er geen raad mee.
Regelmatig gaat ze dicht bij Yara zitten en likt Yara haar kopje. Amber wordt er zelf ook onrustig van.

Ik besluit om in de kamer bij Yara en Amber te slapen. Amber vindt het geweldig!! Een slaapfeestje!! Daar is ze dol op!! Ze ploft op mijn bed neer, vliegt over en onder de dekens en nestelt zich lekker naast mij neer als ik wil gaan slapen.
Maar van slapen komt het niet. Yara is heel erg onrustig, hijgt veel, komt bij me om geaaid te worden en wil regelmatig even plassen.
Op een gegeven moment merk ik dat het serieuzer wordt en om kwart voor één heeft ze haar eerste perswee en komt er ook vruchtwater mee. Na een uur en een aantal niet zo krachtige persweeën is de situatie nog niet veel anders. Ik bel de dierenarts en moet toch maar even langskomen.
De voorste pup ligt nog wat te ver weg, Yara krijgt een injectie om de weeën op te wekken, en als er nu met een half uur nog niets komt moet ik weer bellen.
Er gebeurt te weinig, Yara is onrustig en ik bel de dierenarts opnieuw.
We gaan er weer heen, en er moet ingegrepen worden: een keizersnede.

Hier wordt Yara geschoren.

De eerste pup die geboren wordt!

Yara wordt weer netjes dichtgenaaid.

Vijf puppen zijn er geboren, hier drie pupjes in de couveuse.

(Met dank aan de dierenarten voor het gebruik van hun fototoestel.)

Thuisgekomen leg ik (de nog iets verdoofde) Yara in de werpkist en de vijf pupjes erbij. Daar keek ze toch wel even vreemd van op. Ook Amber kwam even kijken naar al dat gepiep.
Steeds meer begon Yara zich over de puppen te ontfermen. Best wel even druk voor haar , zo vlak na een operatie ineens vijf kinderen! En dan ook nog zo'n buikwond.

Steeds meer beseft Yara dat het toch echt haar pups zijn. En hoe meer ze dat beseft, hoe meer Amber op afstand moet blijven. Mocht ze eerst ìn de werpkist, nu gromt Yara al als ze alleen maar in de buurt komt.

Bij de dierenarts hadden we nog niet gekeken of het reutjes of teefjes zijn. Nu hebben we daar even tijd voor: vijf prachtige mannen zijn er geboren! Ze glimmen tegen je op!